Witam w Nowym Roku

Wczoraj już nic nie pisałam, bo jakoś czasu nie było.
Oczywiście noc sylwestrową spędziliśmy niezmiennie od trzech lat - w domu, przed tv.

Mieliście kiedyś tak, że gdy wybiła północ, to się smuciliście? Ja miałam tak wczoraj.
Strasznie żałowałam, że rok 2013 się kończy, bo uważam, że był dla nas bardzo dobrym rokiem!
Chodzi mi szczególnie o Mateuszka i jego rączkę. Osiągnęliśmy naprawdę dużą poprawę w sprawności, co bardzo mnie cieszy. Na początku lipca wstrzyknęliśmy mu botoks, co uważam, za dobrą decyzję.
Najlepsze jest to, że ja mam wrażenie jakbyśmy jeszcze wczoraj byli w szpitalu, a to już pół roku minęło od zabiegu!!! Najważniejsze, że na pierwszy rzut oka nie widać jego niepełnosprawności, a do tego dążyłam najbardziej. Oczywiście, jak już pisałam nie raz, jeszcze dużo lat pracy przed nami, ale i tak postęp jaki uzyskaliśmy przez miniony rok uważam za sukces. Co prawda, usłyszeliśmy również, że Mateusz nigdy nie odzyska 100% sprawności ręki, ale ja nawet nie biorę tego pod uwagę. Jak to mówią - dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą, więc takie diagnozy będę brała do siebie dopiero za parę lat!

Dodatkowym plusem minionego roku, jest oczywiście moje zajście w ciążę. Dokładnie 22 czerwca zobaczyłam dwie kreski na teście. Jezu, ile było łez...ze szczęścia, ze strachu (no, bo przecież kolejna ciąża, oznacza kolejny poród!!!).
W 2013 roku rozpoczął się również proces ze szpitalem. Ciekawa jestem w którym roku się zakończy :)

Relacje z mężem też na plus. Generalnie życie z moją Małżowiną, nadaje się na osobnego bloga hehe to znaczy, żeby nie było - kochamy się, nie wyobrażamy sobie życia bez siebie, ale wiadomo, są wzloty i upadki. Porażenie Mateusza wystawiło nasz związek na próbę, której mój mąż na początku nie ogarnął. Jednak teraz wszystko się zmieniło i mam nadzieję, że tak już zostanie.


No cóż. Mamy nowy rok...boję się jak cholera tego 2014! Za dwa miesiące ma przyjść na świat Michał, a ja po prostu sram ze strachu!!! Nie wiem jak to będzie. Chciałabym rodzić naturalnie, ale się boję powtórki z rozrywki więc pozostaje mi cesarka, której też się boję, bo jakby nie patrzeć będzie to dla mnie coś nowego. Dodatkowo, jeszcze nikt nie dał mi gwarancji, że zabieg cesarskiego cięcia zostanie mi bez problemu przeprowadzony. Niby mi przysługuje odgórnie, ale tylko wtedy, gdy dziecko przed porodem będzie ważyło minimum 3700g... i tak mnie zwodzą, a ja już mam dwa razy więcej siwych włosów na głowie.
6 lutego kolejna rozprawa.
Początek tego roku naprawdę jest dla mnie stresujący. Mam jednak nadzieję, że wszystko pójdzie po mojej myśli i w marcu odetchnę z ulgą.

Wszystkim zaglądającym na mojego bloga życzę, aby ten rok był dla Was bardzo szczęśliwy i łaskawy :)


A poniżej rok 2013 w telegraficznym skrócie:

Styczeń

Marzec - z moją chrześnicą Kasią

Kwiecień - Zabrałam Matiego do "źródła" jego istnienia hehe

Maj

Czerwiec

Lipiec - mały wypadek w szpitalu

Lipiec - odpoczynek u dziadków po botoksie. Z kuzynką Marysią.

Sierpień - Mati ze swoją "dziewczyną" Mają

Wrzesień - 2 urodziny Młodego

Listopad - Michał <3

Grudzień - z (już nie taką małą) Kasią :)