Rozterki matki przedszkolaka

Witam wszystkich :)

Dziś cały dzień myślę o tym, co wczoraj nam się przytrafiło. Otóż, po kąpieli, gdy wycierałam Matiego moim oczom ukazała się odparzona pupa!! oczywiście w okolicy odbytu :/ wielka czerwona, nabrzmiała plama....pytałam młodego, czy go to boli, swędzi? Odpowiedział, że nie. Szybko posmarowałam maścią Michałka na odparzenia, ale ostro mnie ten widok zaniepokoił.
Od razu przed oczami mam wizję przedszkola, gdzie na zebraniu od razu poinformowano nas, że z dziećmi do ubikacji nikt nie wchodzi. Teraz, w najmłodszych grupach nie mam niań, a panie nauczycielki nie mogą sobie pozwolić na wychodzenie z sali do wc z każdym dzieckiem....No jak to usłyszałam to oniemiałam. Ok, spoko, dziecko trzeba uczyć samodzielności, ale żeby trzylatek dokładnie podtarł się po oddaniu stolca to chyba lekka przesada! I tutaj nie chodzi o to, że nie chce mi się go uczyć podcierać, bo ja próbuję, ale nie zapominajmy, że Mateusz ma prawą rączkę porażoną i praktycznie w ogóle nie umie operować nią za plecami. Ktoś może powiedzieć "oj tam, niech podciera się lewą"...yhy...a próbował ktoś praworęczny podetrzeć się lewą ręką, lub odwrotnie??? ja próbowałam i autentycznie nie potrafiłam tego umiejętnie zrobić!
Spoko, mogę iść we wrześniu się kłócić, powołać się na orzeczenie o niepełnosprawności i nakazać Pani chodzić z moim synem do toalety, ale wiadomo jak są odbierani rodzice którzy się "awanturują"....a najbardziej cierpią na tym ich dzieciaki....
Nie wiem, liczę na to, że jednak Pani wychowawczyni tylko tak rygorystycznie brzmiała na tym zebraniu, ale ostatecznie okaże się miłą i empatyczną osobą.
Pewnie będzie tak, że Mateusz zamknie się w sobie i "grubszą" sprawę będzie przynosił do domu. Trochę to niezdrowe tak wstrzymywać, ale zapewne tak się stanie.

A jakie Wy macie doświadczenia w tym temacie? Czy też spotkaliście się z takim czymś?


PS: Jeśli chodzi o albę na chrzest Michała, to był to pomysł jego chrzestnego. W związku z tym, że gajer po Matim okazał się na Miśka za mały i nie mieliśmy w co go ubrać, chrzestny na swoje barki wziął załatwienie stroju, no i przyniósł tę albą, która została uszyta przez jego babcię. Na początku jak ją zobaczyłam, byłam sceptycznie nastawiona...śmiałam się, że GENDER itp. itd., ale jak ją założyłam od razu zmieniłam zdanie :) i cieszę się, że innym też się podoba, bo bałam się na początku, że z dziecka pośmiewisko zrobię :D